We maakten onze nog vochtige schoenen vast en keerden terug naar de rivier, maar dit was niet de rivier die we net 15 minuten geleden waren overgestoken. 20 voet boze golven stonden tussen ons en de andere kant. Tracy zag er nerveus uit en Tracy zag er nooit nerveus uit. We hadden Nike Air Max Thea Mens geen andere keus dan terug te gaan zitten en te wachten tot het water afnam.
Ik bracht de tijd door met het kijken naar rupsen en het zingen van een half ijlende parodie op een Sound of Music-nummer dat ik noemde "Hoe los je een probleem op zoals Paria?" mijn aantekeningen weerkaatsen Nike Air Max Command Dámské tegen de hoge muren van de kloof. (Paria rijmt op "see ya" of "Maria", van de Paiute-woorden "pah ria", wat "house of rock" betekent en niet het Engelse woord "pariah").

We hadden tijdens deze reis wat water verwacht, maar lang niet zoveel. De Paria-rivier voert een stroomgebied af dat honderden kilometers breed is, dus zelfs een kleine hoeveelheid neerslag kan een muur van water stroomafwaarts sturen. De bloedstollende afvoer die ons nu van sokken tot sportbeha's doorweekt, was misschien die ochtend sneeuw op een Bryce Canyon-hoodoo.

We ontdekten later dat op die dag de piekstroom van de Paria-rivier Nike Air Max Thea Hombre maar liefst 350 cfs (kubieke voet per seconde) was, wat meer is dan 350 keer de mediane stroom voor die tijd van het jaar. Ter vergelijking: ultrarunner Jay Aldous ’FKT van Paria Canyon zag het water stromen met slechts 13 Adidas Superstar Herren cfs. Waar hij druppeltjes had gehad, hadden we torrents.


Twee uur later was de rivier eindelijk kalm genoeg om over te steken, we sloegen ons kamp op in een sprookjesachtige fantasiekloof onder een roze alkoof. Miniatuur blauwe kerstbomen bezaaid met een grasweide, met magisch mos dat terugkwam nadat je erop was gestapt alsof je wilde zeggen: "Oh, ik zag je daar niet!" De roze muren waren zo dichtbij gebogen dat het voelde alsof je je kon uitstrekken en aanraken, terwijl ze echt honderden meters boven ons hoofd waren. We vielen in slaap voor het gebrul van de rivier en staarden omhoog naar een perfect klein stukje sterrenhemel.

Op de eerste dag passeerden we een paar kleine feestjes in de buurt van Lee's Ferry in de tegenovergestelde richting, die allemaal de smalste delen van Buckskin Gulch waren gepasseerd door te beginnen bij Nike Air Max 2017 Womens de trailhead van het Witte Huis verder stroomafwaarts. Tegen de tijd dat we de volgende ochtend bij Buckskin Gulch aankwamen, waren we volkomen alleen. Alle anderen moeten hun vergunningen hebben opgegeven vanwege het weer. De spookachtige duisternis van de kloof werd nog angstaanjagender door de stilte, het enige geluid dat onze voeten weerkaatste tegen de smalle muren.

"De Buckskin is normaal gesproken kurkdroog, met af en toe een plas water of modder om doorheen te waden", luidt de definitieve gids van de Paria River-regio. Maar tijdens deze reis was de Buckskin één gigantische plas water en modder, met slechts af en toe een stuk droog zand.

Steile verticale muren zweefden aan weerszijden boven ons uit, met enorme boomstammen die 50 voet boven ons hoofd werden gegooid en daar als tandenstokers vastgeklemd zitten door eerdere Nike Air Max Sequent 2 Womens overstromingen. Ik was blij dat we hier maandag niet waren geweest, of dat ons lichaam daar misschien nog steeds vastzit.

Te beginnen met een spinazie-feta-wrap van Starbucks.

En dan het werk om 3 uur verlaten en teruggaan om Bailey aan mijn collega's voor te stellen.

Breng hem naar het hondenpark.

Thuiskomen, wat meer werk doen Nike Air Max 90 Heren en beslissen over mijn kussen was echt leuk en we hadden samen een goede dutje tijd nodig.

Wakker worden en rennen. (Goed, ik werd wakker en sloot en haalde er wat meer over uit, maar realiseerde me toen wat een leuke dag het was, en oh, ik loop volgend weekend een half.)